País de ladróns

Se mo di un estranxeiro, replico que en todas partes cocen fabas, e que algo bo teremos cando veñen para aquí, pero inter nos temos que recoñecer que vivimos nun país no que roubar é algo que forma parte dos hábitos de demasiada xente.

Non falo das bandas organizadas de delincuentes romaneses para as que España é un paraíso. Nin dos carteiristas que lles levantan a carteira aos turistas. Falo de persoas que teñen un traballo, que exercen unha carreira, que teñen familia, amigos, en fin, xente normal que, en canto se lles presenta a ocasión, rouban.

A unha rapaza róubanlle o ordenador portátil na biblioteca da universidade; a un rapaz o casco da moto que abandonou por uns minutos á porta dunha farmacia; a min as gafas graduadas de sol nunha oficina da Seguridade Social. Pese ás medidas de seguridade, a xente rouba en supermercados e grandes almacéns cunha habilidade digna de mellor causa.

Unha amiga que ten unha boutique de moda dime que todas as tendas contan con esas perdas por roubo de xente normal , non atracadores. Di tamén que en Berlín boutiques como a súa teñen expostas na rúa prendas sen ningún tipo de suxeición. Ou están abertas cun cartel que di: «Estou no café da esquina». Aquí dás media volta e xa te roubaron.

Para esta lacra nacional coido que non hai máis remedio que o que sempre propoño: unha educación que dende a infancia inculque o respecto aos bens alleos. Educación que ten que ser impartida na escola, porque desgraciadamente as familias non parecen estar polo labor.

Uhna persoa consecuente

A aparición de Sarah Palin cambiou as expectativas sobre as eleccións en Estados Unidos. Agora os republicanos están empatados cos demócratas, e en gran parte, segundo os analistas, débese a que se trata dunha persoa consecuente cos seus principios. Esa calidade esperta admiración e respecto, mesmo nos que non pensan coma ela. A min sorpréndeme, porque a consecuencia cos principios só me parece admirable cando eses principios o son, porque noutro caso poderíamos considerar admirables aos terroristas que se converten en bombas humanas ou aos que disparan tiros na caluga, convencidos da bondade de tales accións.

Esta muller ten un fillo de dezanove anos que está destinado como soldado en Iraq, pero defende a intervención armada e o envío de tropas; seguiu adiante cun embarazo a sabendas de que a criatura sería diminuída mental; vai casar á súa filla de dezasete porque está empreñada de cinco meses. Eu respecto esa forma de pensar, pero non me parece admirable, máis ben temible como posible ocupante da Casa Branca.

O que si me parece admirable é que Palin predique co exemplo. O electorado de calquera parte está farto de promesas que non se cumpren e dunha falsidade que se manifesta nas actitudes de dobre raseiro: defender a honestidade e estar metido na corrupción ata as orellas; predicar a austeridade mentres se vive no luxo. Palin, pola contra, aplica en carne propia a súa ideoloxía belicista e ultraconservadora.

Iso esperta simpatías, pero non convén esquecer que a excesiva tenacidade, a aplicación sen concesións das propias ideas, está moi preto do fanatismo.