Archivo de la etiqueta: politicos

¡Qué cansancio!

 

Durante cuatro largos meses hemos asistido a los esfuerzos inútiles de los grupos políticos para unirse y poder formar gobierno. Todo eran abrazos y manos tendidas, a derecha a izquierda y hacia el cielo , clamando por la suma teórica que los llevaría a los deseados sillones. Pero las cuentas no salían y empezaron las primeras críticas que se fueron agriando a medida que se acortaba el plazo. Al final, los que parecía que iban a sumar , restaron , y los que antes se abrazaban acabaron insultándose. Vino después un curiosos espectáculo: todos culpaban a los demás de haber llegado a esta situación, nadie reconoció culpas o errores , y los que antes deseaban unirse sacaron a relucir su mejor dialéctica para cargarse al antiguo posible socio. Total , que después de cuatro meses estamos peor que el 21 de diciembre.

Los partidos están peor porque en este período sus líderes han dejado de manifiesto su peor cara, se han acentuado los defectos que conocíamos y han aflorado los que sospechábamos: la ambición desmedida, la soberbia y el talante dictatorial, la inexperiencia…

Y la ciudadanía está peor porque se ha cansado de que la invoquen en vano para justificar deseos particulares y contrarios. Unos dicen que la gente ha votado que tiene que gobernar el PP ; otros dicen que ha votado que  hay que echar al PP. Ahora tendremos que soportar hasta el 26 de junio los autobombos y las críticas a unos rivales que , sin embargo , podrán convertirse en aliados según los resultados de las urnas. ¡Qué cansancio!

http://www.lavozdegalicia.es/noticia/opinion/2016/05/02/cansazo%20/0003_201605G2P11994.htm

 

DESCONFIANZA

El presidente de Extremadura ha dado una rueda de prensa en la que , con documentación certificada , justifica dieciséis viajes oficiales a Canarias. Presenta también información sobre el uso de su tarjeta VISA con la que ha pagado sus viajes privados. Con ello quiere demostrar la falsedad de las noticias de prensa que le atribuían treinta y dos viajes a Canarias con cargo al Senado.

Es una lástima que, cuando se hizo pública y se difundió la información que lo inculpaba, no dijese algo tan sencillo como “ voy a demostrar que es falso”. Lo que dijo fue que pagaría “hasta el último céntimo “ de lo que había gastado en sus viajes privados. Con ello daba a entender que había gastado dinero público y que estaba dispuesto a devolverlo, cosa que lo dejaba en muy mal lugar , a él , y a cuantos miembros del PP lo alababan por su ejemplaridad y honradez. Un político no se justifica devolviendo lo injustamente gastado, igual que un a ladrón no se le perdona cuando devuelve el botín y lo pillan con las manos en la masa.

Esperemos que se confirme la documentación aportada y que ,si las acusaciones al presidente de Extremadura son falsas , reciban su merecido quienes las han hecho. La desconfianza se ha instalado en la ciudadanía a causa de los múltiples escándalos protagonizados por políticos. Demasiado mal están las cosas para emporcarlas más con falsas acusaciones.

¿Que dixo realmente Rajoy?

Nunha entrevista que recentemente lle facían a Mariano Rajoy, na que por certo se notaba en exceso a animadversión cara ao entrevistado, preguntáronlle pola lei que permite o matrimonio homosexual. A resposta foi: «Mi discrepancia está en el asunto del nombre de matrimonio», e un pouco despois insiste: «Escucharé al Constitucional y a la gente, pero no me gusta lo del matrimonio, y creo que no es constitucional». Finalmente asegura que non se compromete a manter a lei tal como está.

Eu interpreto que, como moitos católicos, non acepta nin se compromete a manter que se chame matrimonio a unión homosexual. O cal supón, sen dúbida, que é partidario da discriminación nominal entre unións homo e heterosexuais. Pero, ao meu modesto entender, non significa que estea en contra de tales unións nin considere a posibilidade de prohibilas, ou, aínda peor, como algúns temen e poñen por escrito, de declarar ilegais as xa existentes, caso que nos remitiría ao final de Guerra Civil e á anulación dos matrimonios civís republicanos.

Dadas as posibilidades de que Rajoy sexa o próximo presidente da nación, sería moi conveniente que aclarara o que quixo dicir exactamente: se se trata só dun asunto de nome, ou se, malia o que diga o Constitucional, non se compromete a defender a unión entre homosexuais, cos mesmos deberes e dereitos legais do matrimonio heterosexual; opción esta última que me parece moi grave, pero que, con franqueza opino que non foi o que dixo.

Coido que os votantes merecen unha aclaración.

Seis mil euros

Para min seis mil euros son moitos cartos, independentemente do que se consiga con eles. Eu teño un bo salario como funcionaria con catorce trienios e aínda sumo algo máis co que gaño escribindo. Considérome, nestes tempos de penuria, unha afortunada, non se me ocorre dicir como Esperanza Aguirre que son pobre ou que chego con dificultades a fin de mes. Vivo ben e mesmo vou xuntando uns aforros para cando chegue o momento de ir a unha residencia, e non ser unha carga para os fillos nin depender da axuda de Gobernos que prometen e non dan. Pero seis mil euros parécenme demasiados cartos para que o señor Montilla se dea o gusto de non falar unha lingua que entendemos todos os españois. Síntome estafada e enganada, e pregúntome como se sentirán os catro millóns longos de parados e todos os que cun salario recortado loitan para chegar ao fin de mes. Seis mil euros son moitos cartos para a maioría dos españois, para os que aínda contamos en pesetas, e para a xente nova que ou non ten traballo ou acepta salarios miserables e efémeros. Coido que mesmo serían moitos cartos para o señor Montilla se os tivese que pagar do seu diñeiro. Seis mil euros só lle parecen unha pequenez a quen , despois de rebaixar da noite á mañá salarios e pensións, vai pensar durante varias semanas a contribución que lles corresponde ás grandes fortunas. Seis mil euros, que só serviron para subliñar o que separa e non o que une a todos os españois, son unha boa inversión soamente para quen , igual que fixo co cheque bebé, repartido indiscriminadamente, compra votos para manterse no poder.

Reacción incomprensible

Na política pasan cousas incomprensibles, ou que así nos parecen aos que non estamos no allo. A reacción do pobo polaco á morte accidental do seu presidente é en verdade sorprendente. Segundo as investigacións, a causa do accidente hai que atribuíla a un fallo humano, que recae sobre o piloto, quen, en contra das instrucións dos controladores do aeroporto, decide aterrar sen visibilidade. ¿Quen pode crer que un profesional decida desoír as instrucións de terra, levando a bordo ao presidente da nación e a noventa altos cargos? A hipótese que se silencia é que obedeceu ordes directas de Kaczynski, que, segundo din, xa actuou deste modo noutras ocasións. A imaxe dun dirixente autoritario e irresponsable que, para chegar a tempo a un acto político, arrisca a súa vida e a dun cento de persoas non parece influír nembargante nas simpatías que esperta unha vez morto. O mesmo se pode dicir da decisión de enterralo na catedral de Cracovia, lugar reservado aos reis e aos heroes de Polonia, que a todas luces parece unha manobra da dereita ultraconservadora. O accidente que debería supoñer unha desfeita para o partido de Kaczinsky provocou polo contrario unha perda de votos para a dereita liberal, que pasa do 46% ao 35%, e un aumento notable dos indecisos, mentres que o partido ultraconservador Xustiza e Lei mantén a mesma proporción de votos (25%) e aumenta as súas expectativas de cara ás eleccións. E a isto hai que engadir a explosión de patriotismo e as chamadas á unidade nacional que se producen. ¿É irracionalismo da masa ou hábil manobra política?